Dierbare herinneringen
De dagen gingen voorbij, maar de herinnering bleef. Telkens als Ben langs de veranda liep, dwaalden zijn ogen af, half in de verwachting weer bleke eieren onder de planken te zien. De ruimte zag er leeg en gewoon uit. Toch kon hij het beeld van die nacht niet van zich afschudden: de zwerm, de reünie, de onmogelijke schaal van dit alles. Het had een afdruk achtergelaten. Het leven keerde terug naar de routine, maar Bens gedachten dwaalden vaak af naar die buitengewone dagen.
Page 69 of 70